Z przykrością informujemy, że 8 czerwca br. zmarł Pan Alfred Bondos, wieloletni członek Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana”.
Wkrótce przekażemy szczegóły dotyczące pogrzebu.
Pan Alfred Bondos w latach osiemdziesiątych był współzałożycielem Związku „Solidarność” w WSK Świdnik, członkiem I Komisji Zakładowej „Solidarności” w WSK, delegatem na I Regionalny Zjazd w Świdniku i I Krajowy Zjazd NSZZ „Solidarność” w Gdańsku. Był założyciel Zakładowego Biuletynu Związku “Solidarność” – „Grot”, prowadził audycje związku w radiowęźle zakładowym WSK.
13 grudnia 1981 r. po brawurowej ucieczce z II piętra swojego mieszkania unika internowania. Przedostał się do fabryki i uczestniczył w pracy Komitetu Strajkowego w WSK Świdnik. Po pacyfikacji zakładu przez wojsko i ZOMO, 16 grudnia 1981 r., wymknął się zorganizowanej obławie na przywódców strajkowych. Ponad rok ukrywał się poza domem, przez pierwsze cztery miesiące pozostając na terenie WSK. Z zakładu wyjechał samochodem Głównego Dyspozytora, wyprowadzając w pole podwójne straże.
Wyrzucony dyscyplinarnie z pracy, nie mógł znaleźć zatrudnienia. Po wielu perypetiach zaczął zarabiać na życie taksówką bagażową, którą „nieznani sprawcy” ukradli i rozbili. Działania SB i władzy reżimowej miały na celu zdyskredytowanie go w oczach społeczeństwa, zastraszenie i zmuszenie do rezygnacji z działalności opozycyjnej, a nawet do opuszczenia kraju. Wszystkie zabiegi zakończyły się jednak fiaskiem. Zaraz po wyjściu z ukrycia, włączył się w działania podziemnych struktur „Solidarności”.
Autor tekstów do około połowy audycji świdnickiego podziemnego Radia „Solidarność”. Pod różnymi pseudonimami pisał artykuły do podziemnego „Grota”. Razem z żoną Aliną i przyjaciółmi organizował tzw. „Wakacje z Bogiem” dla dzieci osób represjonowanych. Akcja ta została rozpowszechniona na cały kraj i trwała przez kolejne lata. Jest współorganizatorem Komitetu Pomocy SOS „Solidarność” w Świdniku. Współpracując z kolejnymi Komisjami Podziemnymi, aktywnie uczestniczył w rozmontowywaniu nieludzkiego systemu.
21 stycznia 1984 r. został aresztowany. W aresztach Lublina i w słynnym więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie spędził bez dowodów winy ponad 6 miesięcy. Długo pozostawał bez pracy. Mimo rewizji i przesłuchań wciąż pozostawał aktywny. Po raz ostatni został aresztowany w czerwcu 1987 r., w przeddzień wizyty Ojca Świętego w Lublinie. W mieście i regionie jest symbolem walki o prawa i godność społeczeństwa.
W 1990 r. został radnym Miasta Świdnik. W 1998 r. uzyskał najlepszy wynik wyborczy do Rady Powiatu Świdnik. W 2002 r. uzyskał mandat na IV kadencję do Rady Miasta Świdnik.
Nie identyfikował się z żadną partią. Od samego początku tworzył środowisko Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” w Świdniku. Przez wiele lat organizował działalność Oddziału współpracując z wieloma instytucjami i parafiami świdnickimi. Był współtwórcą biblioteki i czytelni prasy katolickiej w Świdniku w ramach działalności Oddziału.
W roku 2000 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2008 r. odznaczony został przez Prezydenta RP Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Rada Miasta Świdnik 22 XII 2008 r. nadała mu tytuł „Zasłużony dla miasta Świdnika”.
Został odznaczony Medalem z okazji 20-lecia nadania Stowarzyszeniu „Civitas Christiana” statusu organizacji katolickiej. Angażował się w życie Stowarzyszenia, uczestniczył w wydarzeniach, pielgrzymkach oraz wykładach. Był częstym gościem na Akademii Kozłowieckiej współorganizowanej z Muzeum Zamoyskich w Kozłówce.
